Need for Speed Wiki
Advertisement

Need for Speed: Underground 2 — kontynuacja najlepiej sprzedającej się gry wyścigowej w 2003 roku.

Za produkcję tytułu odpowiedział zespół EA Black Box. Premiera gry w Polsce odbyła się 19 listopada 2004 roku w angielskiej wersji językowej.

Rozgrywka[]

Bayview jest miastem podzielonym na pięć dzielnic, które odblokowywane są po spełnieniu warunków kontraktu podpisanego ze sponsorem. W grze pojawiają się trzy nowe tryby rozgrywek a także opcja gry wieloosobowej. Gracz ma do dyspozycji trzydzieści licencjonowanych samochodów, w tym także trzy SUV-y. Poprawił się realizm gry. Choć samochody nadal rozpędzają się w tempie nieosiągalnym nawet dla Bugatti Veyron'a, a podczas stłuczek czy dachowań uszkodzeniu ulegają jedynie szyby, model jazdy został zróżnicowany – inaczej jedzie się Hummerem, a inaczej Peugeotem. Obniżono poziom trudności rozgrywek względem pierwszej części – różnice pomiędzy średnim a najtrudniejszym poziomem są niewielkie.

Fabuła[]

Cała fabuła została opowiedziana w formie komiksu, a jego główną bohaterką, poza naszym kierowcą, jest Rachel grana przez Brooke Burke. Jest to pośrednia kontynuacja poprzedniej gry z cyklu, NFS Underground.

Fabułę rozpoczyna filmik, z którego dowiadujemy się, że nasz bohater był niepokonany w Olympic City (miasto z 1. części gry), jednak jego oponenci próbowali się się go pozbyć, co w końcu jednemu z nich się udało. Gracz trafia do szpitala na półroczną rehabilitację. Po wyjściu ze szpitala udaje się do Bayview. Ma ku temu dwa powody. Przede wszystkim chodzi o zemstę na oprawcy. Poza tym, Bayview jest uważane za raj dla wszystkich maniaków tuningu i nielegalnych, ulicznych wyścigów.

Samantha pomaga nam po raz ostatni, sponsorując nam pierwszy samochód i przekazując w ręce Rachel Teller, która zostawia nam na lotnisku swój samochód. Chce się ona z nami jak najszybciej spotkać w komisie samochodowym. jednak zanim do tego spotkania dojdzie, jej pojazd można wykorzystać w dwóch wyścigach dostępnych w centralnej dzielnicy miasta. Kiedy zdecydujemy się zajechać w wyznaczone miejsce, Rachel odbiera nam swój samochód i daje do wyboru jeden z dostępnych pojazdów, a następnie ustawia spotkanie w innym garażu, gdzie na szybko tłumaczy nam zasady panujące w Bayview, przy czym zaznacza, że to „jej” miasto. Po pierwszej serii wyścigów oferuje nam swoją pomoc jako menedżera i informuje, że paru sponsorów chce podpisać z nami kontrakt, w ramach którego otrzymujemy darmowy samochód z komisu oraz premię do każdego wygranego wyścigu. Po wypełnieniu kontraktu odblokowujemy nową dzielnicę i wybieramy nowego sponsora. Każdy sponsor stawia graczowi coraz wyższe wymagania, ale w zamian za to oferuje wyższe wynagrodzenie. Tak, jak w poprzedniej części, to, że cały czas pniemy się w górę, jest wyraźnie nie na rękę paru ludziom, którzy chcą nas się pozbyć. W jednym z przedostatnich URL-ów przyjdzie nam zmierzyć się z czterema normalnymi przeciwnikami i z Nikki – dziewczyną Caleba, której on zleca „pozbycie się” nas. Jej się to nie udaje, przez co Caleb jest na nią wściekły, a ona z nim zrywa i przyłącza się do nas. Natomiast w jednym z ostatnich URL'ów Caleb wysyła przeciwko nam całą swoją ekipę (łatwo ją rozpoznać, bo wszyscy mają na aucie ten sam winyl i ten sam odcień czerni, co samochód Caleba). Po ich pokonaniu Caleb zostaje sam. Teraz tylko musimy ukończyć ostatni, piąty etap i gry i zostanie nam tylko jeden wyścig do rozegrania – 5-okrążeniowy Tor przez lotnisko, autostradę, centrum miasta i dzielnicę przemysłową z Calebem. W nagrodę za pokonanie tego, który doprowadził do naszego wypadku sprzed sześciu miesięcy jest przewidziane aż 10 000 dolarów oraz tytuł najlepszego kierowcy w Bayview. Ale największą nagrodą dla bohatera jest zemsta.

Możliwości[]

Bayview jest ogromnym miastem, podzielonym na pięć różnych dzielnic, po których poruszać można się w pełni swobodnie. W grze pojawiają się trzy nowe tryby rozgrywek a także opcja gry wieloosobowej, umożliwiająca ściganie się w Internecie lub po LAN-ie. Innowacją dla serii jest pojawienie się trybu kariery – na początku gracz dysponuje fabryczną wersją samochodu o nie najlepszych osiągach, a gdy przybywa prestiżu i pieniędzy, może pozwolić sobie na zamianę samochodu i modyfikowanie go. Gracz ma także własnego menedżera – Rachel Teller na początku gry oferuje nam swoją pomoc i wprowadza w świat nielegalnych wyścigów. Rozbudowane miasto daje więcej możliwości, np. prowadzenie wyścigów z przypadkowo napotkanymi kierowcami: wystarczy zaczepić napotkany samochód, a jeżeli ten da znak, rozpoczyna się wyścig. Wygrywa go kierowca, który oddali się od przeciwnika na odpowiednią odległość, a nagrodą w wyścigu są pieniądze lub punkty reputacji.

Nowymi trybami w grze są Outrun (opisany powyżej), Underground Racing League (wyścigi na zamkniętym torze, w których udział bierze pięciu kierowców i w którym do wygrania są ogromne pieniądze), Showcase (jeżeli gracz dojedzie w odpowiednim czasie we wskazane miejsce, zdjęcie jego samochodu ukaże się na okładce magazynu tuningowego lub filmu DVD, na którym zarejestrowany został wyścig) oraz Street X (wyścigi po wąskich trasach, przypominających te z trybu drift).

Na tyle ile to możliwe, poprawił się realizm gry. Co prawda samochody nadal rozpędzają się do nieosiągalnych prędkości, a podczas stłuczek czy dachowań nie pojawia się na nich ani jedna rysa, ale odczuć można za to wyraźną różnicę w prowadzeniu różnych samochodów – inaczej jedzie się Hummerem, a inaczej Peugeotem.

Obniżono poziom trudności rozgrywek względem pierwszej części – różnice pomiędzy średnim a najtrudniejszym poziomem są niewielkie, więc wygranie wyścigu przeważnie nie jest trudne. Względem pierwszej części poziom trudności został jeszcze bardziej obniżony, trudno zauważyć różnice pomiędzy poziomem średnim a najtrudniejszym.

W grze prowadzić można trzydzieści licencjonowanych samochodów, w tym także SUV-y. Trochę urozmaicono możliwości tuningowe, dodając np. sprzęty audio, wpływające jednak jedynie na wygląd samochodu. Jednakże według autora gry sprzęt audio obniża osiągi naszego auta (waga samochodu wzrasta).

Sklepy[]

  • Body Shop (Sklep z karoserią) - kupujemy tam niestandardowe zderzaki i progi, spojlery, maski, wloty powietrza, reflektory i tylne światła, lusterka, końcówki wydechu, felgi, a nawet cały gotowe pakiety wymyślone przez twórców.
  • Performance Shop (Sklep tuningowy) - To tutaj poprawiamy osiągi swojego auta.
  • Graphics Shop (Sklep graficzny) - Tutaj możemy uatrakcyjnić swój wóz, dodając naklejki lub malując samochód w 60 odcieniach.
  • Car Specialities Shop (Sklep z dodatkami) - Tu mieszczą się pozostałe, niestandardowe akcesoria jak np. modyfikowane zegary, zabarwienie szyb czy wymianę żarówek w reflektorach, przez rozbudowany system nagłośnienia, neony pod autem, w komorze silnikowej, i w bagażniku, dekoracyjne dysze nitro, spinnery czy hydrauliczne zawieszenie (nie wpływa to na prowadzenie), czy nietypowo otwierane maski i drzwi.
  • Car Lot (Salon samochodowy) - kupujemy tam fabryczne samochody, które uzykujemy od sponsora w ramach wygrania wyścigu URL. Można tam również permamentnie wymienić niepotrzebny stuningowany samochód na fabryczny, jeśli w Garażu nie ma miejsca na nasze samochody.

„Wyczyny”, za które można dostać nitro[]

  • Power Slide (kontrolowany poślizg bez uderzenia w przeszkodę) – + ∞
  • Bounce (pojedynczy podskok zawieszeniem hydraulicznym) - + 25
  • Hydros (bujanie się na zawieszeniu) - + ∞
  • Traffic Hit (za silne uderzenie w samochód) - 0~-50
  • Avoided Accident (uniknięcie zderzenia) - + 100 (za pierwszym razem), 200(drugim), 300 (trzecim), 400 (czwartym), 500 (piątym i dalej)
  • Best Lap (najlepszy czas okrążenia) - + 500
  • 360 (obrót o 360 stopni) - + 400
  • J-Turn - + 500 (jazda na wsteczym i obrót o 180 stopni)
  • Hang Time (oderwanie samochodu od podłoża) - + ∞
  • Lead Lap (ukończenie okrążenia na 1. pozycji) - + 100
  • Reverse (jazda na wstecznym) - + ∞
  • Drafting (jazda za przeciwnikiem) - + ∞
  • Head Start (wyjście na prowadzenie w wyniku dobrego startu) - + 100
  • Burnout (palenie gumy) - + ∞
  • Gained 1st, 2nd, 3rd, 4th, 5th [uzyskanie odpowiednio 1. (+200), 2. (+ 150), 3. (+ 100), 4. (+ 50) i 5 (+ 15) pozycji w trakcie wyścigu]
  • Spray Show (uruchomienie nitro podczas postoju) - + 100
  • Clared Accident (uniknięcie zderzenia podczas "lotu") - + 1000
  • Shortcut (używanie skrótów) - + 200
  • Clear Section (jazda bez wypadków, stłuczek i otarć przez dłuższy czas) - + 200

Wymagania sprzętowe[]

Minimalne wymagania sprzętowe:

  • Procesor Intel Pentium 4 / AMD Athlon XP 1.4 GHz,
  • 256 MB RAM,
  • Karta graficzna klasy GeForce 2 MX lub lepsza z 32 MB,
  • Karta dźwiękowa kompatybilna z DirectX,
  • DirectX 9.0c,
  • 3 GB wolnej przestrzeni dyskowej,
  • 8X CD-ROM,
  • Windows 2000/XP

Obsługiwane karty graficzne:

  • ATI Radeon 7500
  • ATI Radeon 8500
  • ATI Radeon 9xxx series
  • ATI Radeon Xpress 200
  • ATI Radeon X300, X600, X700, X800 series
  • NVIDIA GeForce 2 (GTS, MX, Ultra/Ti)
  • NVIDIA GeForce 3 (Ti)
  • NVIDIA GeForce 4 (MX, Ti)
  • NVIDIA GeForce FX series
  • NVIDIA GeForce 6200, 6600, 6800, 7800
  • Intel 950/i915g
  • S3 GammaChrome S18 Pro

Ciekawostki[]

Disambig Zobacz osobny artykuł: Ciekawostki (Underground 2)
  • Z gry został wycięty tryb Duel, była to najprawdopodobniej wczesna wersja trybu Outrun, zanim twórcy zaimplementowali jazdę dowolną.
  • W wersji na PC nie są wyświetlane podpowiedzi podczas ekranów ładowania, pomimo że istnieją w plikach gry.
  • W wersji europejskiej gry dostępne są: Peugeot 106 oraz Vauxhall Corsa, zaś w wersji amerykańskiej: Honda Civic Coupe Si oraz Acura RSX Type S.
  • Pierwotnie w grze była planowana możliwość oklejania maski logami sponsorów.
  • W konsolowych wydaniach gry (nie dotyczy to wersji na konsole przenośne) przed rozpoczęciem wyścigu podczas dojeżdżania do linii startowej, oponentom zdarza się użyć hydraulicznego zawieszenia, czego nie doświadczy się w wersji na PC.
  • Wersja demonstracyjna Need for Speed Underground 2 jest dostępna wraz z konsolowym wydaniem gry Burnout 3: Takedown.

Trailery[]

Advertisement